بررسی شبکه‌های انتقال تتر ; کدام بستر کارمزد کمتری دارد؟
چرا آشنایی با شبکه‌های انتقال تتر اهمیت دارد؟
تتر به‌دلیل پشتوانه دلاری خود، یکی از مهم‌ترین استیبل‌کوین‌های موجود در بازار ارزهای دیجیتال محسوب می‌شود. به همین دلیل، درک تفاوت میان شبکه‌های انتقال تتر، برای تمامی فعالان این حوزه از تریدرهای روزانه گرفته تا سرمایه‌گذاران بلندمدت ضروری است.
تتر این قابلیت را دارد که روی بلاک‌چین‌های مختلف جابه‌جا شود. برای مثال، شبکه‌هایی مانند ترون و سولانا نیز امکان انتقال تتر را فراهم کرده‌اند. نکته کلیدی اینجاست که هر شبکه، آدرس مخصوص به خود را دارد و در زمان انتقال، باید آدرس گیرنده با شبکه انتخاب‌شده همخوانی کامل داشته باشد.
اگرچه تعداد زیادی از صرافی‌های ارز دیجیتال از چندین شبکه انتقال پشتیبانی می‌کنند، اما دو گزینه رایج‌تر بین کاربران، ERC-20 و TRC-20 هستند.
شبکه‌های مختلفی که تتر را پشتیبانی می‌کنند
در ابتدا، تتر روی بلاک‌چین بیت‌کوین و از طریق پروتکل Omni عرضه شد. اما با رشد استفاده از تتر و نیاز به انعطاف‌پذیری بیشتر، این رمزارز در شبکه‌های بلاک‌چینی مختلفی گسترش پیدا کرد تا کاربران بسته به نیاز خود، در اکوسیستم‌های متفاوت نیز بتوانند از آن بهره‌مند شوند.
در حال حاضر، شبکه‌هایی مانند اتریوم، ترون، سولانا، بایننس اسمارت چین، الگوراند، ایاس، اولانچ، آربیتروم، فانتوم، پالیگان، اپتیمیسم، بیت‌کوین کش، سلو، تتا، توموچین، هارمونی، میلکومدا و کاوا از تتر پشتیبانی می‌کنند.
انتقال تتر بر بستر اتریوم (ERC-20)
نسخه تتر ERC-20، همان توکن USDT است که با استاندارد ERC-20 روی بلاک‌چین اتریوم ایجاد شده. این نسخه به طور کامل با سایر دارایی‌های دیجیتال در اکوسیستم اتریوم سازگار است.
محبوبیت تتر روی شبکه ERC-20 به این دلیل است که بسیاری از کاربران علاقه دارند دارایی خود را در ساختار غیرمتمرکز اتریوم نگهداری کرده یا با سایر پروژه‌های مبتنی بر این شبکه تعامل داشته باشند.
به طور کلی، تتر ERC-20 همواره به‌گونه‌ای طراحی شده که ارزش ثابتی برابر با یک دلار آمریکا داشته باشد، اما آنچه آن را از سایر نسخه‌ها متمایز می‌کند، نحوه پیاده‌سازی‌اش در چارچوب بلاک‌چین اتریوم است.
پروتکل امنی؛ نخستین میزبان تتر
نخستین باری که تتر منتشر شد، به کمک پروتکل Omni روی بلاک‌چین بیت‌کوین راه‌اندازی شد. این مدل در آن زمان قدمی بزرگ در جهت ایجاد استیبل‌کوین‌ها محسوب می‌شد. با این حال، با گذشت زمان و ظهور راه‌حل‌های سریع‌تر و مقرون‌به‌صرفه‌تر، استفاده از تتر در بستر Omni به‌شدت کاهش یافت.
در مرداد ۱۴۰۲، شرکت Tether Limited اعلام کرد که به صورت رسمی، تولید توکن‌های تتر بر بستر Omni را متوقف می‌کند. طبق اعلام این شرکت، کاربران تا ۱۲ ماه پس از این تاریخ می‌توانند اقدام به بازخرید تترهای مبتنی بر امنی کنند.
دلیل این تصمیم کاهش استقبال کاربران و عدم مشاهده پیشرفتی محسوس در عملکرد این پروتکل عنوان شده است.
تتر در بستر TRC-20؛ انتقال سریع با هزینه ناچیز
نسخه TRC-20 تتر، روی بلاک‌چین ترون (Tron) ایجاد شده است. این شبکه از آدرس‌های مخصوص ترون پشتیبانی می‌کند و تمامی تراکنش‌های مرتبط با این نوع از تتر، مستقیماً روی زنجیره بلاکی ترون انجام می‌گیرد.
مزیت بزرگ استفاده از این شبکه، کارمزد بسیار پایین و سرعت بالای پردازش تراکنش‌هاست که آن را به انتخابی محبوب در میان کاربران تبدیل کرده است.
تتر BEP-20؛ جایگزینی مقرون‌به‌صرفه در بایننس اسمارت چین
یکی دیگر از نسخه‌های پرکاربرد تتر، USDT-BEP20 است که روی بستر BNB Smart Chain (با نام قبلی Binance Smart Chain) قرار دارد. این بلاک‌چین توسط صرافی معروف بایننس توسعه یافته و به‌عنوان رقیبی جدی برای اتریوم شناخته می‌شود.
BNB Chain توانسته با ارائه تراکنش‌هایی چهار برابر سریع‌تر از شبکه اتریوم و هزینه بسیار پایین‌تر، توجه کاربران زیادی را به خود جلب کند. همین ویژگی‌ها باعث شده که تتر روی این بستر نیز به‌طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار بگیرد.
پالیگان؛ راهکار مقیاس‌پذیر برای انتقال سریع تتر
پالیگان (Polygon) یک راه‌حل لایه دوم برای اتریوم است که با هدف بهبود مقیاس‌پذیری این شبکه شکل گرفته. در حالی که اتریوم تنها قادر به پردازش حدود ۳۰ تراکنش در ثانیه است، پالیگان توانایی انجام حدود ۷۰۰۰ تراکنش در ثانیه را دارد.
کارمزد پایین و سرعت بالا باعث شده که تتر روی شبکه پالیگان تبدیل به یکی از ابزارهای کلیدی برای اپلیکیشن‌های دیفای شود. به‌همین دلیل، بسیاری از کاربران پالیگان را برای تراکنش‌های سریع و ارزان تتر ترجیح می‌دهند.
کدام شبکه تتر را با هزینه کمتری منتقل می‌کند؟
چه در مبادلات بزرگ و چه در تراکنش‌های کوچک، هزینه انتقال نقش مهمی ایفا می‌کند. اگر صرفه‌جویی در هزینه‌ها برایتان اولویت دارد، انتخاب شبکه TRC-20 بهترین گزینه است. این شبکه در میان سایر بسترهای انتقال تتر، کمترین کارمزد را دارد و حتی در بسیاری از مواقع هزینه آن نزدیک به صفر است.
علاوه بر این، سرعت انتقال در TRC-20 نیز بسیار بالاست. این مزیت باعث شده که برای کسانی که به‌دنبال انتقال سریع و ارزان هستند، TRC-20 گزینه‌ای کاملاً منطقی باشد.
مقایسه زمان تراکنش تتر در بلاک‌چین‌های مختلف
سرعت پردازش تراکنش در شبکه‌های مختلف به عواملی مانند ترافیک شبکه، الگوریتم اجماع و میزان مقیاس‌پذیری بستگی دارد. به عنوان مثال، شبکه‌هایی که از مدل اثبات کار (PoW) استفاده می‌کنند مانند بیت‌کوین و اتریوم در مواقع شلوغی با کندی مواجه شده و هزینه‌ها نیز افزایش می‌یابد.
در مقابل، بلاک‌چین‌هایی مانند ترون، پالیگان، سولانا و BNB Smart Chain با بهره‌گیری از ساختارهای مدرن‌تر و سریع‌تر، تراکنش‌های تتر را در زمان بسیار کمتری پردازش می‌کنند. به همین دلیل، این شبکه‌ها انتخاب بهتری برای کاربران عجول یا کسانی هستند که تراکنش‌های پرتعداد دارند.
مقایسه دو استاندارد محبوب انتقال تتر؛ ERC-20 در برابر TRC-20
اکنون که با دو استاندارد ERC-20 و TRC-20 آشنا شده‌اید، وقت آن است تفاوت‌های کلیدی این دو را از جنبه‌های مختلف مورد بررسی قرار دهیم.
یکی از اختلافات ظاهری میان این دو شبکه، نوع فرمت آدرس کیف پول‌هاست. در شبکه اتریوم، آدرس‌ها با پیشوند “0x” آغاز می‌شوند، در حالی که در بلاک‌چین ترون، تمام آدرس‌ها با حرف “T” شروع می‌گردند.
از نظر زمان انجام تراکنش، شبکه TRC-20 عملکرد سریع‌تری دارد؛ تراکنش‌ها معمولاً در چند ثانیه نهایی می‌شوند. در مقابل، در شبکه ERC-20 انتقال ممکن است چند دقیقه به طول بینجامد.
از جنبه فنی نیز، TRC-20 بر پایه بلاک‌چین ترون توسعه یافته و ERC-20 بر بستر اتریوم قرار دارد. تفاوت در معماری این دو شبکه منجر به اختلاف‌هایی در سرعت و هزینه شده است.
ترون با بهره‌گیری از TPS (تراکنش در ثانیه) بالاتر، توانایی پردازش سریع‌تری نسبت به اتریوم دارد. همین عامل باعث شده سرعت ارسال در TRC-20 به‌مراتب بالاتر باشد.
از دیدگاه اقتصادی، کاربران شبکه ترون هزینه بسیار کمتری برای انتقال تتر پرداخت می‌کنند. به‌طور میانگین، کارمزد انتقال در TRC-20 بین ۱ تا ۲ تتر است، در حالی که همین عملیات در ERC-20 ممکن است تا حدود ۳۰ تتر هزینه داشته باشد. این تفاوت از ساختار متفاوت و مکانیزم اجماع شبکه ترون ناشی می‌شود که هزینه‌ها را کاهش داده است.
مقایسه هزینه انتقال تتر در شبکه‌های ERC-20، TRC-20 و Omni
اگر بخواهیم میانگین کارمزد شبکه‌های مختلف را تخمین بزنیم، باید ساختار فنی آن‌ها و الگوریتم‌های مورد استفاده را در نظر بگیریم. شبکه‌هایی مانند Omni یا اتریوم که از الگوریتم اثبات کار (PoW) بهره می‌برند، برای حفظ امنیت بالا، بخشی از سرعت و مقیاس‌پذیری را فدا کرده‌اند.
این موضوع باعث شده که بلاک‌چینی مانند اتریوم—با وجود گستردگی استفاده و پشتیبانی از قراردادهای هوشمند—در برابر فشار بالای کاربران عملکرد کندتری داشته باشد و کارمزد بالاتری دریافت کند.
یکی از رایج‌ترین تراکنش‌ها در فضای دیفای، انتقال استیبل‌کوین‌هایی مانند تتر است. بنابراین انتخاب شبکه مناسب برای کاهش هزینه‌ها اهمیت ویژه‌ای دارد.
در شرایط فعلی، با توجه به شاخص TPS و وضعیت شبکه‌ها، سولانا با سرعت بالا و کارمزد بسیار ناچیز در صدر بهترین گزینه‌ها برای انتقال تتر قرار دارد. بعد از آن، ترون به عنوان شبکه‌ای مقرون‌به‌صرفه و پرسرعت شناخته می‌شود. در سوی دیگر، اتریوم همچنان گران‌ترین (و البته یکی از امن‌ترین) شبکه‌ها برای جابجایی تتر است—البته اگر شبکه Omni را نادیده بگیریم.
نتیجه گیری
شناخت تفاوت‌های میان شبکه‌های انتقال تتر به شما این امکان را می‌دهد که بسته به نوع استفاده، بودجه و نیازتان، انتخاب هوشمندانه‌تری داشته باشید.
اگر به‌تازگی وارد فضای رمزارزها شده‌اید و به دنبال یک مسیر ساده و به‌صرفه برای انتقال یا نگهداری تتر هستید، استفاده از شبکه TRC-20 به‌شدت پیشنهاد می‌شود. این شبکه هم هزینه‌های پایین‌تری برای تراکنش‌ها دارد و هم سرعت نهایی شدن انتقال‌ها در آن بسیار بالاست، که آن را به گزینه‌ای کارآمد برای تازه‌واردها و حتی معامله‌گران حرفه‌ای تبدیل می‌کند.
