مقدمه ای بر ارز دیجیتال مونرو

در دنیای امروز که با ریسک‌ها و شفافیت‌های گسترده‌ای همراه است، مونرو با رویکردی خاص و تمرکز بر حریم خصوصی کاربران، تغییرات قابل توجهی در دنیای ارزهای دیجیتال ایجاد کرده است.در جهانی که هویت کاربران و تراکنش‌ها به راحتی قابل شناسایی و پیگیری است، این ارز با بهره‌گیری از الگوریتم‌های رمزنگاری پیشرفته، امضاهای حلقوی و آدرس‌های مخفی، مرزهایی برای جلوگیری از رصد شدن تراکنش‌ها ایجاد کرده است. این ویژگی‌ها باعث می‌شوند که نه فرستنده، نه گیرنده و نه حتی مقدار تراکنش، قابل شناسایی باشند.
در این مقاله به بررسی تاریخچه، نحوه کارکرد تکنولوژی‌های استفاده‌شده در مونرو، چگونگی استخراج آن و چالش‌های قانونی که ممکن است پیش رو داشته باشد، خواهیم پرداخت. با ما همراه شوید تا بیشتر با یکی از شناخته‌شده‌ترین و در عین حال بحث‌برانگیزترین نوآوری‌ها در دنیای کریپتو آشنا شوید.

 

مونرو، رمزی برای حریم خصوصی در عصر دیجیتال

مونرو، یک ارز دیجیتال با ویژگی‌های امنیتی بالا، خصوصی و پیگیرگریز است. این ارز از تکنولوژی‌های خاصی برای اطمینان از ناشناسی تراکنش‌ها بهره می‌برد. در جهانی که داده‌ها به راحتی قابل ردیابی و نظارت هستند، ظهور چنین ارزی را می‌توان نوعی واکنش به نیازهای جدید کاربران دانست. مونرو در واقع قصد دارد از دنیای مملو از شفافیت، جایی برای ناشناسی و امنیت کاربران خود بسازد.
همچنین، مونرو از الگوریتم اثبات کار (Proof of Work) برای اجماع استفاده می‌کند که مشابه بیت کوین، این ارز دیجیتال نیز قابل استخراج است. اصول و مبانی جامعه مونرو بر سه اصل اساسی استوار است که در وب‌سایت این ارز به وضوح بیان شده‌اند:
امنیت: هدف این است که کاربران به راحتی بتوانند تراکنش‌ها را انجام دهند بدون نگرانی از هر گونه حمله یا خطا.
حریم خصوصی: مونرو به حریم شخصی کاربران خود احترام می‌گذارد و این ویژگی به ویژه در موارد حساس‌تر، مانند دادگاه‌ها و پرونده‌های قضایی، اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کند.
تمرکززدایی: مونرو به شکل کامل به غیرمتمرکز بودن اعتقاد دارد و این ویژگی را جزء اصول اصلی خود می‌داند.

 

تاریخچه و پیدایش مونرو

مونرو در جولای ۲۰۱۲ از فورک ارز دیجیتال "بایت کوین" (Bytecoin) ایجاد شد. بایت کوین از پروتکل کریپتونوت (CryptoNote) استفاده می‌کرد که این پروتکل لایه‌ای از تکنولوژی است که بسیاری از ارزهای دیجیتال مبتنی بر آن توسعه یافته‌اند. مونرو، به عنوان یک فورک از بایت کوین، با هدف رفع مشکلات موجود در بایت کوین، از جمله شایعات پیرامون استخراج‌های پیشین (Pre-Mined)، به وجود آمد. در ابتدا، این پروژه با نام "بیت‌مونرو" (Bitmonero) شناخته می‌شد که بعدها به مونرو تغییر نام داد. واژه "مونرو" در زبان اسپرانتو به معنی "سکه" است.
زنجیره جدیدی که به طور میانگین هر ۲ دقیقه یک بلاک جدید را استخراج می‌کرد، بر اساس همین ساختار شکل گرفت. مونرو به عنوان یک پروژه متن‌باز، توسط یک تیم ۷ نفره اداره می‌شود. از آنجا که این پروژه به شدت بر اصل ناشناسی تأکید دارد، پنج نفر از اعضای تیم هویت خود را پنهان نگه داشته‌اند، در حالی که دو نفر دیگر، دیوید لاتاپی و ریکاردو اسپاگنی (که بیشتر با نام مستعار "Fluffypony" شناخته می‌شود)، هویت خود را آشکار کرده‌اند.
علاوه بر تیم اصلی، بیش از ۳۰ توسعه‌دهنده و ۴۲۰ نفر از مشارکت‌کنندگان دیگر در مراحل مختلف این پروژه نقش داشته‌اند.

 

روش عملکرد مونرو: امنیت و حریم خصوصی در هر تراکنش

مونرو از یک پروتکل رمزنگاری پیشرفته بهره می‌برد که بر اساس امضاهای حلقوی (Ring Signatures) طراحی شده است. این روش، که اولین بار در سال ۲۰۰۱ توسط کارشناسانی همچون ران ریوست، آدی شمیر و یائل تامان معرفی شد، پایه‌گذار اصلی مکانیسم تراکنش‌های مونرو محسوب می‌شود. این امضاها باعث می‌شوند که تمام تراکنش‌ها به صورت ناشناس و بدون امکان ردیابی اجرا شوند.
هدف اصلی از استفاده از مونرو، حفظ محرمانگی و جلوگیری از شناسایی فرستنده و گیرنده تراکنش‌ها است. آدرس‌های مخفی که در پروتکل مونرو به کار رفته‌اند، امکان این را می‌دهند که تنها افراد مشخصی، با داشتن کلید خصوصی مربوطه، بتوانند اطلاعات مربوط به تراکنش‌ها را مشاهده کنند. به این ترتیب، هیچ‌کس نمی‌تواند به راحتی تشخیص دهد که تراکنش‌ها از سوی کدام کاربران و به چه مقصدی انجام شده‌اند.

 

ویژگی‌های کلیدی و مقیاس‌پذیری بلاک‌های مونرو

یکی از ویژگی‌های برجسته مونرو، سایز متغیر بلاک‌ها است که انعطاف‌پذیری زیادی به سیستم می‌بخشد و به راحتی مقیاس‌پذیری شبکه را افزایش می‌دهد. این ساختار به دلیل نیاز به رمزنگاری‌های پیچیده برای حفظ امنیت و حریم خصوصی تراکنش‌ها، قابل تغییر است. به این ترتیب، پروتکل مونرو به‌طور خودکار بر اساس میزان داده‌ها و رمزنگاری‌های مورد نیاز، اندازه بلاک‌ها را تنظیم می‌کند.
برای جلوگیری از هرگونه استراق سمع و تأمین امنیت برای فرستنده و گیرنده، مونرو از دو فناوری اصلی استفاده می‌کند: تراکنش‌های محرمانه حلقوی (Ring Confidential Transactions) و آدرس‌های مخفی (Stealth Addresses). این دو فناوری در کنار هم، امنیت و حریم خصوصی را در بالاترین سطح فراهم می‌کنند.

 

XMR: ارز دیجیتال پنهانی مونرو

XMR، ارز دیجیتال بومی شبکه مونرو، برای انجام تراکنش‌ها و تسهیل پردازش‌ها در این شبکه استفاده می‌شود. این ارز به دلیل ویژگی‌های برجسته حریم خصوصی خود، به عنوان یک "پرایوسی کوین" شناخته می‌شود. XMR مانع از شناسایی اطلاعات مربوط به فرستنده، گیرنده و مقدار تراکنش می‌شود، به این معنی که هیچ‌کس نمی‌تواند به راحتی جزئیات تراکنش‌ها را مشاهده کند.
از دیگر ویژگی‌های مهم XMR می‌توان به کاربرد آن در خرید کالا و خدمات اشاره کرد. در حال حاضر، تعداد زیادی از فروشگاه‌ها و پلتفرم‌های معاملاتی از این ارز پشتیبانی می‌کنند. برای مشاهده لیست این فروشگاه‌ها می‌توانید به صفحه Merchants در سایت رسمی مونرو مراجعه کنید.

 

مزایای و ویژگی‌های XMR

به‌طور کلی، از ویژگی‌های برجسته XMR می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
حریم خصوصی بالا: امکان انجام تراکنش‌ها به‌صورت کاملاً ناشناس
کارمزد تراکنش پایین: معمولاً کمتر از ۲۰ سنت برای هر تراکنش
کاربرد در خرید کالا و خدمات: استفاده از XMR در پرداخت هزینه‌های مختلف
پرداخت هزینه‌های تراکنش‌های مونرو: استفاده از XMR برای پوشش هزینه‌های مربوط به ارسال و دریافت تراکنش‌ها

 

توکنومیکس و عرضه XMR

مانند برخی دیگر از ارزهای دیجیتال بزرگ، مونرو سقف عرضه (Max Supply) ندارد و این ویژگی باعث می‌شود که هیچ محدودیتی برای تعداد واحدهای XMR در گردش وجود نداشته باشد. در حال حاضر (اسفند ۱۴۰۳)، تقریباً ۱۸.۴۴ میلیون واحد XMR در بازار در گردش است. این ارز با ارزش بازار ۴.۱۲ میلیارد دلار در حال حاضر در رتبه ۲۸ بازار ارزهای دیجیتال قرار دارد.

 

هدف مونرو: حریم خصوصی در دنیای دیجیتال

هدف اصلی پروژه مونرو ارائه یک ارز دیجیتال با اولویت حریم خصوصی و محرمانگی است. برخلاف بیت‌کوین که در آن همه تراکنش‌ها برای عموم قابل مشاهده هستند، مونرو به‌منظور مقابله با مشکلات ناشناسی و سانسور ساخته شد. این ارز امکان ردیابی تراکنش‌ها را از بین می‌برد و به همین دلیل، هیچ‌کسی نمی‌تواند اطلاعات فرستنده، گیرنده و حتی مقدار انتقالی را شناسایی کند. این ویژگی‌ها باعث می‌شود تا مونرو به عنوان یک ارز دیجیتال کاملاً تعویض‌پذیر و خصوصی شناخته شود. بسیاری از کاربران و فروشگاه‌ها که به امنیت و حفظ حریم خصوصی اهمیت می‌دهند، از مونرو برای انجام تراکنش‌های خود استفاده می‌کنند.

 

تیم توسعه مونرو: ساختار و هویت ناشناخته

مونرو یک پروژه متن‌باز است که توسط گروهی از افراد ناشناس و همچنین شناخته‌شده، تحت نظارت یک تیم ۷ نفره هدایت می‌شود. برخلاف بسیاری از پروژه‌های کریپتویی، مونرو هیچ بنیان‌گذار یا مدیرعامل مشخصی ندارد، به همین دلیل هویت برخی از توسعه‌دهندگان این ارز نیز پنهان مانده است.

 

نیکولاس فن سابرهاگن: آغازگر پروتکل کریپتونوت

نیکولاس فن سابرهاگن، فردی که تحت این نام مستعار وایت‌پیپر پروتکل کریپتونوت را نوشت، یکی از شخصیت‌های تأثیرگذار در تاریخچه مونرو است. اگرچه او به‌طور مستقیم در توسعه مونرو نقش نداشته، اما به دلیل ارتباط تنگاتنگ این پروژه با پروتکل کریپتونوت، او را می‌توان به‌عنوان یکی از افراد کلیدی در پیدایش مونرو به شمار آورد. پروژه مونرو از همین پروتکل برای ایجاد ارز دیجیتال خود بهره گرفته است.
 

ریکاردو اسپاگنی: مرد پشت پرده مونرو

ریکاردو اسپاگنی که با نام مستعار Fluffypony شناخته می‌شود، یکی از اعضای اصلی تیم مونرو است. او در سال ۲۰۱۱ با استخراج بیت‌کوین وارد دنیای ارزهای دیجیتال شد. اسپاگنی همچنین بنیان‌گذار پروژه‌ای به‌نام "تاری" است که یک زنجیره جانبی برای تسهیل معاملات NFT‌ها (توکن‌های غیرقابل معاوضه) در شبکه مونرو ایجاد کرده بود. او در سال ۲۰۱۹ از پروژه مونرو کناره‌گیری کرد، اما همچنان تأثیر زیادی در توسعه آن داشت.
 

دیوید لاتاپی: مدیر اروپایی مونرو

دیوید لاتاپی، یکی دیگر از اعضای اصلی تیم توسعه مونرو است که پیش از این به‌عنوان مدیر منطقه‌ای مونرو در اروپا فعالیت می‌کرد. هرچند که او از سال ۲۰۱۷ به بعد در فعالیت‌های عمومی پروژه حضور نداشته است، اما در سال ۲۰۱۵ شایعاتی مبنی بر دستگیری او در دنیای کریپتو مطرح شد که او خود این شایعات را تکذیب کرد. او اعلام کرد که برخی افراد در حال تخریب اعتبار تیم هستند و حتی از دستگیری یکی از این افراد توسط پلیس خبر داد.
 

پنج عضو دیگر: هویت‌های ناشناخته و مستعار

علاوه بر ریکاردو اسپاگنی و دیوید لاتاپی، تیم مونرو از پنج نفر دیگر تشکیل شده است که هویت آن‌ها همچنان ناشناخته است. این افراد تحت نام‌های مستعار زیر فعالیت می‌کنند:
Smooth
Othe
NoodleDoodle
binaryFate
luigi1111

 

استخراج مونرو: بررسی پروسه و ابزارهای مورد نیاز

بلاک‌چین مونرو از مکانیزم اثبات کار (Proof of Work) استفاده می‌کند که به‌واسطه آن، برای ایجاد بلاک‌ها و تایید تراکنش‌ها، لازم است که پازل‌های پیچیده‌ای حل شوند. این روش به‌طور مستقیم به استخراج ارز XMR ارتباط دارد و به ماینرها اجازه می‌دهد تا پاداش خود را از طریق حل این مسائل پیچیده دریافت کنند.
 

الگوریتم استخراج مونرو: از کریپتونایت‌آر تا رندوم‌ایکس

تا سال ۲۰۱۹، مونرو از الگوریتم "کریپتونایت‌آر" (CryptoNightR) برای انجام فرآیند استخراج و تأیید بلاک‌ها استفاده می‌کرد. اما در نوامبر ۲۰۱۹، به‌دنبال آپدیت‌های گسترده در شبکه، این الگوریتم به "رندوم‌ایکس" (RandomX) تغییر کرد. این تغییرات عمدتاً به‌منظور مقابله با تسلط ماینرهای ایسیک (ASIC) بر فرآیند استخراج صورت گرفت. ایسیک‌ها تجهیزات پیشرفته‌ای هستند که می‌توانند قدرت هش شبکه را در دست یک گروه خاص از افراد قرار دهند. با تغییر به رندوم‌ایکس، مونرو امکان استخراج را برای ماینرهای عادی که از سخت‌افزارهای مصرفی استفاده می‌کنند، به‌شدت آسان‌تر و عادلانه‌تر کرده است.
 

سخت‌افزار مناسب برای استخراج مونرو

استخراج مونرو با استفاده از پردازنده مرکزی (CPU) و کارت گرافیک (GPU) امکان‌پذیر است. به‌ویژه استفاده از CPU به‌عنوان گزینه اصلی برای ماینینگ شناخته می‌شود و عملکرد آن در مقایسه با کارت گرافیک‌ها بسیار بهتر است. اگر به دنبال مشاهده عملکرد پردازنده‌های مختلف برای استخراج مونرو هستید، می‌توانید به وب‌سایت XMRRig مراجعه کنید که اطلاعات مفیدی درباره بازدهی انواع CPUها در فرآیند استخراج دارد.
علاوه بر این، در گذشته شرکت بیت‌مین (Bitmain) سعی کرده بود که دستگاه‌های ایسیک را برای استخراج مونرو طراحی کند، اما عملکرد این دستگاه‌ها به‌طور چشمگیری ضعیف‌تر از CPU و GPU بود. این مسئله خود گواهی بر قدرت الگوریتم رندوم‌ایکس است که به‌طور مؤثر از تسلط ایسیک‌ها بر شبکه جلوگیری می‌کند.
 

استخراج انفرادی یا پیوستن به استخر ماینینگ؟

برای استخراج مونرو، می‌توانید از دو روش اصلی استفاده کنید: استخراج انفرادی (Solo Mining) یا پیوستن به استخر ماینینگ (Mining Pool). هرکدام از این روش‌ها ویژگی‌ها و چالش‌های خاص خود را دارند، اما پروژه مونرو بیشتر کاربران را به استخراج انفرادی تشویق می‌کند. این انتخاب به‌منظور تقویت امنیت شبکه و ترویج عدالت در فرآیند استخراج انجام می‌شود.
 

مزایا و معایب استخراج انفرادی

مزایا

افزایش امنیت شبکه با مشارکت فعال‌تر ماینرهای فردی.
نیازی به نرم‌افزارهای اضافی ندارد و با کیف پول‌های GUI یا CLI مونرو به‌راحتی می‌توان استخراج را آغاز کرد.
 

معایب

به‌دلیل هش ریت پایین، ممکن است پیدا کردن یک بلاک معتبر مدت زمان زیادی طول بکشد. این فرآیند در شبکه مونرو به‌عنوان «لاتاری» شناخته می‌شود.
 

مزایا و معایب استخراج از طریق استخر ماینینگ

مزایا

پرداخت‌های منظم‌تر و با توجه به سهم شما از استخر، به‌صورت منصفانه پاداش دریافت می‌کنید.
 

معایب

نیاز به پرداخت کارمزد به اپراتور استخر.
استفاده از نرم‌افزارهای اضافی که ممکن است درصدی از درآمد شما را به‌عنوان کمیسیون برداشت کنند.
در صورت حضور تعداد زیادی ماینر در استخر، قدرت هش ممکن است به بالای ۵۰ درصد برسد که تهدیدی برای امنیت شبکه به شمار می‌آید (احتمال حمله ۵۱ درصدی).
 

نرم‌افزارهای مورد نیاز برای استخراج مونرو

برای استخراج انفرادی مونرو، فقط نیاز است که کیف پول‌های مخصوص شبکه مونرو (GUI یا CLI) را نصب کرده و با استفاده از CPU کامپیوتر، فرآیند ماینینگ را آغاز کنید. اما در صورت استفاده از استخرهای ماینینگ یا کارت گرافیک‌ها، به نرم‌افزارهایی مانند XMRig یا CSminer نیاز خواهید داشت که مخصوص استخراج مونرو طراحی شده‌اند.
 

بهترین استخر برای استخراج مونرو: معرفی P۲Pool

یکی از بهترین استخرها برای استخراج مونرو، P۲Pool است که به کاربران این امکان را می‌دهد تا با استفاده از دو روش سولو و مشارکتی به استخراج ارز دیجیتال XMR بپردازند. این استخر به‌عنوان یک شبکه همتابه‌همتا (P2P) و غیرمتمرکز، به‌هیچ‌وجه تحت نظارت یا مدیریت شخص ثالث قرار ندارد. در واقع، P۲Pool به‌عنوان یک زنجیره جانبی از بلاک‌چین مونرو عمل کرده و بلاک‌های استخراج‌شده دقیقاً مشابه بلاک‌های اصلی شبکه مونرو هستند.
ویژگی‌های کلیدی این استخر عبارتند از:
غیرمتمرکز بودن: بدون وجود سرورهای متمرکز که قابل قطع یا مسدودسازی باشند، هیچ‌گونه نظارت خارجی وجود ندارد.
بدون نیاز به مجوز: هر فردی می‌تواند به این استخر بپیوندد و ماینرها نمی‌توانند از آن حذف شوند.
عدم وابستگی به اعتبارسنجی‌های خارجی: هیچ کیف پول اختصاصی برای این استخر وجود ندارد و ارزهای استخراجی مستقیماً به آدرس ماینرها واریز می‌شوند.
سیستم پرداخت: از روش PPLNS برای پرداخت به ماینرها استفاده می‌شود.
کارمزد: این استخر هیچ کارمزدی برای استفاده از خود ندارد.
حداقل پرداخت: ۰.۰۰۰۴ XMR است.
برای اطلاعات فنی بیشتر در خصوص نحوه مشارکت در P۲Pool، می‌توانید به صفحه گیت‌هاب این استخر مراجعه کنید.

 

آیا می‌توان تراکنش‌های مونرو را ردیابی کرد؟

مونرو به‌طور پیش‌فرض غیرقابل ردیابی است. در واقع، با استفاده از این شبکه، تراکنش‌ها به‌گونه‌ای انجام می‌شوند که اطلاعات مربوط به فرستنده، گیرنده و میزان انتقال به‌طور کامل مخفی باقی می‌مانند. به‌عنوان مثال، با مراجعه به وب‌سایت LocalMonero، می‌توانید تنها وضعیت تراکنش‌ها را مشاهده کنید، اما هیچ‌گونه اطلاعات شخصی یا جزئیات دیگری از جمله آدرس‌ها و مقادیر جابه‌جا شده در دسترس نخواهد بود.
با این حال، در طول زمان، برخی ادعاهایی در مورد احتمال ردیابی تراکنش‌های مونرو مطرح شده است. این موارد معمولاً ناشی از اشتباهات کاربران یا هکرها بوده که موجب شناسایی هویت آن‌ها شده است.
 

پرونده هکر فنلاندی: یک نمونه بارز

یکی از جنجالی‌ترین موارد مربوط به ردیابی تراکنش‌های مونرو، مربوط به هکری است که در سال ۲۰۲۲ به یک کلینیک روان‌درمانی در فنلاند حمله کرده و داده‌های حساسی از بیماران را سرقت کرد. این هکر پس از دریافت باج به‌صورت بیت‌کوین، آن را به مونرو تبدیل کرد تا ردپای خود را مخفی کند. اما مقامات امنیتی فنلاند از طریق روش‌های خاص خود توانستند تراکنش‌های وی را ردیابی کنند.
با این حال، استفاده از مونرو عامل دستگیری او نبود. اشتباهات خود هکر در برملا کردن هویت‌اش و اطلاعات منتشرشده در انجمن‌های آنلاین، باعث شد که مقامات بتوانند او را شناسایی کنند. در حقیقت، تحلیل تراکنش‌های بیت‌کوین بود که نهایتاً پلیس را به این هکر هدایت کرد، نه تراکنش‌های مونرو.

 

مونرو و بیت کوین: تفاوت‌ها و شباهت‌ها

مونرو و بیت کوین هر دو از ارزهای دیجیتال برجسته هستند، اما در زمینه‌های مختلفی تفاوت‌های اساسی دارند. از جمله این تفاوت‌ها می‌توان به حریم خصوصی، الگوریتم استخراج، مقیاس‌پذیری و سطح تمرکززدایی اشاره کرد.
یکی از اصلی‌ترین تفاوت‌ها بین این دو ارز، حریم خصوصی است. در حالی که مونرو به‌طور کامل غیرقابل ردیابی و ناشناس است، تراکنش‌های بیت‌کوین شفاف و قابل ردیابی هستند. به عبارت دیگر، در بیت‌کوین می‌توان تراکنش‌ها را از ابتدا تا انتها پیگیری کرد، اما در مونرو هیچ اطلاعاتی از فرستنده، گیرنده و مقدار تراکنش قابل مشاهده نیست.
در مورد الگوریتم استخراج، مونرو از الگوریتم RandomX استفاده می‌کند، در حالی که بیت‌کوین از SHA-256 بهره می‌برد. این تفاوت در الگوریتم‌ها باعث می‌شود که استخراج مونرو برای دستگاه‌های مصرفی مانند CPU و GPU مناسب باشد، در حالی که استخراج بیت‌کوین معمولاً نیاز به دستگاه‌های تخصصی مانند ASIC دارد.
در خصوص پرداخت‌ها، مونرو به روش‌های مختلفی امکان پرداخت فراهم می‌کند، در حالی که بیت‌کوین پرداخت‌های عمومی و شفاف را انجام می‌دهد. در مونرو، پرداخت‌ها کاملاً خصوصی و ناشناس هستند، اما در بیت‌کوین هر تراکنش برای عموم قابل مشاهده است.
در نهایت، از نظر مقیاس‌پذیری، بلاک‌های مونرو متغیر هستند و به شبکه اجازه می‌دهند تا با توجه به نیازها و شرایط، اندازه بلاک‌ها را تنظیم کند. بر خلاف آن، بیت‌کوین محدود به سایز بلاک‌های مشخصی است که می‌تواند تأثیراتی بر مقیاس‌پذیری شبکه داشته باشد.

 

گروه لازاروس و باج‌افزار Wannacry ۲.۰: نقش مونرو در هک‌های مشهور

گروه هکری لازاروس، که ارتباطاتی با کره شمالی دارد، در سال ۲۰۱۷ در حمله‌ای معروف به باج‌افزار Wannacry ۲.۰ نقش داشت. این گروه به‌طور خاص از مونرو به‌عنوان ارز دیجیتال برای مخفی کردن ردیابی‌های مالی خود استفاده کرد. با این حال، اشتباهاتشان در تبدیل بیت کوین به مونرو از طریق صرافی شیپ‌شیفت (ShapeShift) منجر به شناسایی فعالیت‌هایشان شد.
صرافی شیپ‌شیفت محدودیتی در حجم تراکنش‌های قابل تبدیل به‌طور همزمان داشت و لازاروس ناچار شد تا تراکنش‌های کوچک‌تری انجام دهد. این تبدیل‌های متعدد باعث شد که تعداد خروجی‌های تراکنش‌ها (TXO) افزایش یابد و الگویی از تراکنش‌ها ایجاد شود که به‌راحتی توسط پلیس شناسایی و پیگیری گردید. علاوه‌بر این، این گروه تمام مونروهای تبدیل‌شده را به یک آدرس بیت کوین کش ارسال کردند، که این کار امکان پیگیری آن‌ها را برای مقامات امنیتی تسهیل کرد.
در پی این حادثه، تیم توسعه مونرو تصمیم به حذف شناسه‌های پرداخت ۳۲ بایتی شفاف که به‌راحتی قابل تحلیل بودند گرفت و به‌جای آن‌ها شناسه‌های پرداخت رمزگذاری‌شده و زیرآدرس‌ها را معرفی کرد.

 

خطای شرکت Chainalysis در تحلیل تراکنش‌های مونرو

در سال ۲۰۲۴، شرکت تحلیل بلاک‌چین Chainalysis ویدیویی را به اشتباه منتشر کرد که در آن اشاره شده بود تراکنش‌های مونرو به‌اندازه‌ای که عموم مردم تصور می‌کنند، ناشناس نیستند. این ویدیو به‌سرعت در جامعه مونرو منتشر شد و باعث شد تا ابهاماتی در مورد میزان محافظت از حریم خصوصی این ارز دیجیتال ایجاد شود.
در این ویدیو، Chainalysis اذعان کرد که از سال ۲۰۲۱ قادر به شناسایی تراکنش‌های مونرو بوده است. برای این کار، این شرکت از نودهای مخرب برای ضبط آدرس‌های آی‌پی کاربران و مرتبط‌سازی آن‌ها با زمان و تاریخ تراکنش‌ها استفاده کرده است. این اتفاق سوالات جدی در مورد میزان امنیت و ناشناسی تراکنش‌های مونرو به وجود آورد.

 

نقش مونرو در دارک وب و چالش‌های قانونی

از آنجایی که مونرو به‌خاطر ویژگی‌های حریم خصوصی و ناشناسی خود، گزینه‌ای محبوب برای تراکنش‌های غیرقانونی محسوب می‌شود، طبیعی است که استفاده از این ارز در دارک وب رایج باشد. پیش از ظهور مونرو، بیت‌کوین به‌عنوان ارز اصلی در بازارهای دارک وب برای خرید کالاهای غیرقانونی استفاده می‌شد. اما پس از تعطیلی بازار معروف Silk Road در سال ۲۰۱۳، نیاز به یک ارز دیجیتال ناشناس‌تر برای انجام این نوع تراکنش‌ها احساس شد.
با ظهور مونرو در سال ۲۰۱۴، این ارز دیجیتال به‌سرعت در میان کاربران دارک وب محبوبیت پیدا کرد و جای بیت‌کوین را در بسیاری از تراکنش‌ها گرفت. ویژگی‌هایی چون ناشناسی بالای مونرو، آن را به انتخابی ایده‌آل برای انجام پرداخت‌های غیرقانونی تبدیل کرده است.

 

اقدامات ناظران و فشارهای قانونی برای محدود کردن مونرو

به دلیل استفاده گسترده مونرو در تراکنش‌های غیرقانونی، این ارز دیجیتال تحت فشارهای زیادی از سوی نهادهای نظارتی قرار گرفته است. ناظران و قانون‌گذاران در تلاش هستند تا استفاده از مونرو در چنین تراکنش‌هایی را محدود کنند.
برای مثال، در اروپا، قانون MiCA (Market in Crypto-Assets) تصویب شده که صرافی‌های ارز دیجیتال را از عرضه ارزهایی مانند مونرو که ویژگی‌های ناشناسی دارند، منع می‌کند. طبق این قانون، تنها در صورتی که تاریخچه تراکنش‌های ارز دیجیتال قابل ردیابی باشد، صرافی‌ها مجاز به معامله آن ارز هستند. بنابراین، به‌دلیل ناشناسی تراکنش‌های مونرو و عدم امکان پیگیری آن‌ها، این ارز در بسیاری از صرافی‌های اروپایی قابل معامله نیست.

 

نتیجه‌گیری

مونرو با ویژگی‌های خاص خود در حوزه حریم خصوصی و ناشناسی، یک ارز دیجیتال منحصر به‌فرد است که در شرایط خاص و کاربردهای خاص می‌تواند برای بسیاری از کاربران جذاب باشد. با این حال، همچنان به دلیل استفاده گسترده در تراکنش‌های غیرقانونی و چالش‌های نظارتی پیرامون آن، مونرو با محدودیت‌هایی مواجه است. اگرچه این ارز دیجیتال توانسته است استانداردهای جدیدی در حفظ حریم خصوصی ایجاد کند، اما همچنان همواره مورد نظارت و تجزیه‌وتحلیل قرار دارد. به‌ویژه در محیط‌هایی مانند دارک وب، که دیگر ارزهای دیجیتال مانند بیت‌کوین به‌دلیل شفافیت در تراکنش‌ها جای خود را به مونرو داده‌اند، اهمیت ناشناسی این ارز بیشتر نمایان می‌شود.
با توجه به این موضوعات، بهتر است کاربران به‌ویژه در زمینه‌های قانونی و نظارتی، از ویژگی‌های امنیتی و حریم خصوصی مونرو آگاه باشند تا بتوانند تصمیمات بهتری در استفاده از آن اتخاذ کنند.

سوالات متداول

آیا مونرو در تمامی صرافی‌ها قابل معامله است؟

خیر، بسیاری از صرافی‌ها به‌دلیل ویژگی‌های حریم خصوصی مونرو، از ارائه این ارز برای خرید و فروش جلوگیری می‌کنند. در بسیاری از کشورهای اروپایی، صرافی‌ها مجاز به معامله مونرو نیستند.
 

چگونه تراکنش‌های مونرو از نظر حریم خصوصی ایمن باقی می‌مانند؟

مونرو از تکنولوژی‌های پیشرفته مانند امضاهای حلقوی، آدرس‌های مخفی و تراکنش‌های محرمانه حلقوی (RingCT) برای محافظت از حریم خصوصی فرستنده، گیرنده و میزان تراکنش استفاده می‌کند.
 

آیا می‌توان از مونرو برای پرداخت‌های غیرقانونی استفاده کرد؟

به‌دلیل ویژگی‌های حریم خصوصی، مونرو در بسیاری از بازارهای دارک وب برای خرید و فروش کالاهای غیرقانونی استفاده می‌شود. این موضوع باعث شده که مونرو تحت فشارهای نظارتی قرار گیرد.
 

چرا شرکت Chainalysis قادر به ردیابی تراکنش‌های مونرو است؟

گرچه مونرو به‌طور معمول غیرقابل ردیابی است، استفاده از نودهای مخرب و تحلیل داده‌های آی‌پی باعث شد شرکت Chainalysis بتواند برخی از تراکنش‌های مونرو را ردیابی کند.
 

چرا مونرو برای استخراج به الگوریتم RandomX تغییر کرده است؟

تغییر به الگوریتم RandomX در سال ۲۰۱۹ به‌منظور مقابله با تسلط ASIC‌ها در استخراج ارزهای دیجیتال و جلوگیری از متمرکز شدن قدرت هش در دست چند نفر انجام شد. این الگوریتم به‌گونه‌ای طراحی شده که از سخت‌افزارهای عمومی مانند CPU برای استخراج پشتیبانی کند.